“Beyhude gamlanma divane gönül!
Cümle alemin rızkını veren vardır.
Yaptığın hatayı görmüyor sanma.
Kalpte gizli en derin sırları bilen vardır.”
Demiş Fuzuli, ne de güzel demiş.
Bu dörtlüğü neden mi yazdım? Sarıkamış şehitler diyarı Kars’ta, kalpteki gizli en derin sırları bilenin “Yaradan” olduğunu unutanlar var. Bazı şeyleri devletten saklayabilirsiniz, vatandan kaçırabilirsiniz, milletten gizleyebilirsiniz ama Yaradan’dan asla. Böyle yazıyorum çiziyorum diye beni yanlış anlayanlar oluyor sanırım, aslında çok yanılıyorlar. Şöyle oturup, sahte maskelerle, süslü cümlelerle sırtınızı sıvazlasam minnet mi edeceksiniz yoksa bana? Benden zarar gelmez size, anlasanıza.
Unuttuk biz unuttuk. Samimiyeti, dostluğu, vefayı unuttuk. Bayramlarda kucaklaşmayı unuttuk, düğünlerde küsleri barıştırıp bir türkü eşliğinde kolları kaldırıp oynamayı unuttuk, cenazelerde musallada birbirimize omuz vermeyi unuttuk. Aramıza ne girdi peki ha? Para, makam, şan şöhret? Bu sorumun cevabı, derinlerde mi gizli yoksa?
Kars’ın kucaklaşmaya ihtiyacı var, şu kavgacı ruhumuzu atalım bir kenara yahu. Vallahi bir Karslı olarak, bu ruhu üzerimden atmak için epey bir uğraştım. Soruyorum size yıllardır süren bu kavgada galip olan var mı? Yok, eee bu neyin inadı? Hele ki 15 Temmuz’ dan sonra birbirimize sıkı sıkıya sarılmamız gerekirken biz tam tersi koptukça koptuk.
Hata yapabiliriz, sonuçta insanoğluyuz kusursuz olamayız. Amma velakin bu hataların bedelini milletten kesip, vebalini de devlete yüklemeyin. Ne cesaret diyorum ha, asırlık bu devlete siyasi çıkarların vebalini nasıl yüklüyorlar diyorum ama şuna da o kadar eminim ki; devlet uyumuyor sadece izliyor. Benim de payıma düşen yazmak diyorum, sussam gönlüm razı olmuyor çünkü. Devlet izlesin, ben yazayım, siz de veballeri kesin bakalım, Allah büyük.
